Isaac Asimov – De sprekende steen

Agent Milt Hawkins kreeg het telefoontje in de vertouwde omgeving van het politiebureau op Asteroïde 72. Hij zat daar met een baard van twee dagen, een blikje ijskoud bier en een filmprojecttor, en de vastgeroeste melancholische uitdrukking op zijn blozend, breed gezicht was, net als de geforceerde opgewektheid in de ogen van Verdansky, een gevolg van eenzaamheid.
Agent Hawkins keek nu in die ogen en hij was blij. ook al was het Verdansky maar, het betekende in ieder geval dat hij wat aanspraak had. Hij begroette hem luidruchtig en luisterde gretig naar het geluid van zijn stem zonder zich al te zeer te bekommeren om de inhoud en de betekenis van de woorden.
Maar opeens spitste hij zijn oren en zei: ‘Wacht eens even… Waar heb je het over?’
‘Heb je weer niet geluisterd, stomme diender?’
‘Vertel het nog eens, maar dan kalm aan, hè? Wat zei je over een sillicony?’
‘Die vent heeft er een aan boord van zijn schip! Hij zegt dat het een huisdier is en hij voert hem vettige stenen… Maar het is geen gewone sillicony! Alle goden! Dat woont hier op de asteroïden, maar weet niet eens wat dat zeggen wil!…’

3.00 incl. btw

Op voorraad

Artikelnummer: 180 Categorie:

About The Author

Isaac Asimov

Isaac Asimov

Isaac Asimov, geboren als Isaak Judovitsj Ozimov (Russisch: Исаак Юдович Озимов) (Petrovitsji, Rusland, 2 januari 1920 – New York, 6 april 1992) was een Amerikaans schrijver en biochemicus. Hij was een zeer succesvol en vruchtbaar auteur van sciencefiction en van populairwetenschappelijke boeken voor het grote publiek. Hij heeft ongeveer 500 publicaties op zijn naam. Fans noemen hem nog steeds liefkozend The Good Doctor. Hij behoort samen met Arthur C. Clarke en Robert Heinlein tot de 'Grote Drie' van de sciencefictionschrijvers in de 20e eeuw.

Agent Milt Hawkins kreeg het telefoontje in de vertouwde omgeving van het politiebureau op Asteroïde 72. Hij zat daar met een baard van twee dagen, een blikje ijskoud bier en een filmprojecttor, en de vastgeroeste melancholische uitdrukking op zijn blozend, breed gezicht was, net als de geforceerde opgewektheid in de ogen van Verdansky, een gevolg van eenzaamheid.
Agent Hawkins keek nu in die ogen en hij was blij. ook al was het Verdansky maar, het betekende in ieder geval dat hij wat aanspraak had. Hij begroette hem luidruchtig en luisterde gretig naar het geluid van zijn stem zonder zich al te zeer te bekommeren om de inhoud en de betekenis van de woorden.
Maar opeens spitste hij zijn oren en zei: ‘Wacht eens even… Waar heb je het over?’
‘Heb je weer niet geluisterd, stomme diender?’
‘Vertel het nog eens, maar dan kalm aan, hè? Wat zei je over een sillicony?’
‘Die vent heeft er een aan boord van zijn schip! Hij zegt dat het een huisdier is en hij voert hem vettige stenen… Maar het is geen gewone sillicony! Alle goden! Dat woont hier op de asteroïden, maar weet niet eens wat dat zeggen wil!…’

Beoordelingen

Er zijn nog geen beoordelingen.

Wees de eerste om “Isaac Asimov – De sprekende steen” te beoordelen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.