Jack Vance – De wonderbaarlijke avonturen van Magnus Ridolph

Eén van de zeer geslaagde pogingen tot humor in de SF, in de vorm van licht ironische moraal vertellingen, over klein-menselijke en klein-maatschappelijke zwakheden. De hoofdpersoon, de erudiete, overbeschaafde, en corpulente privé-detective Magnus Ridolph, met lange witte baard, is altijd bijna platzak, en krijgt te maken met oplichters van divers allooi, soms van niet-menselijke afstamming. Maar ondertussen worden er een aantal (harde) sociologische noten gekraakt.

De Kokod krijgers is een studie van het politiek correcte denken met betrekking tot onderontwikkelde volken –  voor het inleidende stuk, zie hier  . De Kokods is een buitenaardse soort met insectachtige trekken, lijkende op een “bij” of iets dergelijks, levende in een aantal stammen die onderling strijd leveren, met talloze slachtoffers als gevolg. De strijd is in hoge mate geritualiseerd, en heeft een evolutionaire achtergrond liggende in een altijd dreigende overbevolking ten gevolge van te veel nakomelingenschap. Na de ontdekking van deze beschaving hebben de politiek correcte “weldoeners” getracht de Kokods van hun strijd af te brengen, met het gevolg dat ze diep ongelukkig werden, en zelfs dreigden uit te sterven. Dat bracht de PC’ers genoeg bij zinnen om de Kokods het strijden weer toe te laten. 

Het is onbekend op welke historische gebeurtenissen Vance zijn verhaal heeft gebaseerd, maar sinds het schrijven ervan zijn er weer een aantal realistische versies uitgespeeld. Meest gelijkend is het geval van de strijd tussen de Hoetoes en de Toetsies, die met tussenpozen van enkele decennia oplaait, en die telkens in de honderdduizenden slachtoffers vraagt. Er staan redelijk uitgebreide berichten over in de media, maar één belangrijk feit wordt hierbij bijna altijd genegeerd (de redactie kent één vermelding), namelijk dat het geboortecijfer in de redelijk welvarende streek 8,3 bedraagt. Daarmee is de analogie met de beschrijving van Vance rond. 

Het tweede realistische analogon is dat van de Balkan. Hiervan is in objectievere kringen redelijk bekend dat het gebrek aan vrede op de Balkan komt omdat de volken van de Balkan dat niet willen, door etnische en religieuze cultuurverschillen, leidende tot discriminatie en pogingen tot etnisch zuiveren. Ook hier speelt het geboortecijfer een rol, omdat één van de etnische groepen een hoog geboortecijfer min of meer bewust gebruikt om controle te krijgen over grondgebied van anderen. Dit zijn de Albanezen, en ook andere moslim groepen. In alle landen waar ooit kleinere hoeveelheden Albanezen waren, zijn ze inmiddels dusdanig talrijk dat ze probleem vormen, omdat ze eisen stellen die neerkomen op autonomie, dat wil zeggen, het in Albanese handen overgaan van andermans land. In het geval van Kosovo hebben de Albanezen de politiek-correcten in de Westerse wereld achter zich weten te krijgen. Nu de Albanezen met hun hulp in Kosovo de macht hebben, doen ze precies hetzelfde als waar ze, tezamen met de PC’ers, de andere volken van beschuldigden, namelijk discrimineren en etnisch zuiveren. Kortom, de steun voor één van de Kokod stammen in de Balkan heeft precies het tegenovergestelde resultaat gehad van wat de PC’ers dachten te bereiken, precies als in Vance’s verhaal.