Burroughs, Edgar Rice – De Prinses Van De Roode Planeet

Tijdens mijn overtocht moet ik mijn oogen wel dicht gehouden hebben, want toen ik ze weer opsloeg, lag ik plat op mijn rug naar de schitterend door de zon verlichte hemelruimte te staren en vlak bij mij stond het vreemdste wezen, dat mijn oogen ooit hadden aanschouwd, op mij neer te kijken. Het scheen een vrij oude man te zijn, want hij was onbeschrijflijk gerimpeld en verweerd; zijn ledematen waren broodmager, zijn ribben te tellen onder zijn verschrompelde huid, zijn schedel was groot en goed ontwikkeld, waardoor hij den indruk maakte, juist door zijn magere ledematen, topzwaar te zijn en een hoofd te hebben, dat buiten alle verhouding tot zijn lichaam was. In werkelijkheid bleek dit niet het geval. Hij keek op me neer door een geweldigen bril met vele lenzen en van mijn kant bestudeerde ik hem eveneens. Hij was misschien vijf voet en vijf duim lang, doch in zijn jeugd moet hij grooter geweest zijn