Burroughs, Edgar Rice – De Oorlogsheer Van Mars

opgeheven dolk, zich wilde storten op de vrouw die ik liefhad. Ik zag, hoe het roode Op de rivier Iss. meisje, Thuvia van Ptarth, deze afschuwelijke misdaad voorkwam. In de schaduw van het woud, dat de Daarna had de rook van den brandenden roode vlakte aan den oever der Verloren tempel een sluier over het schouwspel Zee van Korus in de Vallei Dor begrenst, doen vallen, doch n—g hoorde ik den kreet, kroop ik gestadig achter het spoor van een die geslaakt werd, toen het mes op den donkere gedaante, die haar weg langs de grond viel. Vervolgens stilte, en toen de meest beschaduwde plekken zocht met rook was weggetrokken, had de een hardnekkigheid, die bewees, dat deze ronddraaiende tempel mij alle gezicht op tocht met een geheimzinnig doel werd het vertrek, waar de drie schoone vrouwen ondernomen. nu waren opgesloten, benomen, en kon Zes lange Marsiaansche maanden reeds, van daar ook geen geluid meer tot mij had ik rondgezworven in de nabijheid van doordringen. den hatelijken Zonnetempel, in welks Sedert dat verschrikkelijke oogenblik