Jack Vance – het laatste kasteel

Na terugkeer van de mens op aarde werden negen kastelen gebouwd om de repatrianten in onder te brengen. Ze werden geconstrueerd als sterke gebouwen, met hoge muren en van alle gemakken voorzien. De bewoners leefden honderden jaren in luxe en passeerden de tijd in een door tradities bepaalde omgeving. De bevolkingsomvang wordt zorgvuldig in de hand gehouden en wanneer een geboorte boven het quotum plaatsvindt wordt de boreling in een dorpje van de “Boetelingen” in de buurt ondergebracht. Voor de noodzakelijke werkzaamheden en het amusement waren enkele buitenwereldse rassen geïmporteerd. De Boeren verzorgden het grovere werk, Phanes waren verfijnde kweekproducten, die in de verst ontwikkelde vorm op fijn gebouwde meisjes leken. Het technisch werk werd overgelaten aan de ondoorgrondelijke maar bekwame Meks, een ras dat over telepathische eigenschappen leek te beschikken. En dan waren er de Vogels, een lomp en brutaal vliegend ras, gespeend van elk gevoel voor decorum, dat werd gebruikt voor verkenning en luchttransport.

Over de eigenschappen van het ras der Meks werd veel gespeculeerd en diverse geleerden hadden elk hun eigen gezichtspunten dienaangaande. De kasteelbevolking leefde vele eeuwen op zorgeloze wijze. Totdat verontrustende informatie kwam over Meks die plotseling kasteel Zeeëiland hadden overgenomen. Daarna kwam Janeil aan de beurt, de vesting met 60 meter hoge muren van smeltrots. De heren den dames bleven onbezorgd, totdat een aarden wal, waaraan door de belegeraars ‘s nachts werd gewerkt, op aanzienlijke hoogte tegen de muur lag en de bedoeling duidelijk werd. Op een zeker moment, na een aantal maanden, rolde de aarde over de kasteelmuur naar binnen en bij de daarop volgende slachtpartij vonden alle bewoners van Janeil de dood, de heren, de dames, Boeren en Phanes. Alleen de Vogels wisten scheldend en mopperend de vlucht te nemen.

De rest van het verhaal behandelt gebeurtenissen op Hagedorn, een onneembaar geacht kasteel op de top van een diorietrots, waarvan alleen al de muren honderd meter hoog waren. Op het moment dat bij de acht andere kastelen de Meks vertrokken waren gebeurde datzelfde op Hagedorn, met medeneming van gereedschappen, wapens en apparatuur. Tijdens de vele daarna volgende vergaderingen werd tussen de notabelen veel overlegd, maar passende maatregelen bleven uit. Alleen heer Claghorn toonde een realistisch soort bezorgdheid. De situatie was niet acuut zorgwekkend, hoewel met het vertrek van de Meks het technisch onderhoud nu weggevallen was omdat de heren zich slechts op theoretisch gebied hadden ontwikkeld. Op een zeker moment besluit militair specialist Xanten een verkenningsvlucht uit te voeren met behulp van de Vogels. Hij ontdekt hierbij hoe slecht de toestand is. Na langdurig en zinloos overleg besluit Claghorn Kasteel Hagedorn te verlaten en zich bij de buiten de kastelen wonende dorpelingen aan te sluiten.

Op onderzoek uitgestuurde Vogels keren terug met verontrustend nieuws; inmiddels blijken alle overige kastelen verloren te zijn gegaan. Dan begint de belegering van Hagedorn. Meks laten hun krachtwagens, halflevende spierplaten op wielen, de onderlaag onder het kasteel weggraven. Muren storten in. Ondertussen weet Claghorn de Boetelingen en nomaden te organiseren voor een tegenaanval van buitenaf. Dit blijkt een succesvolle actie. Er wordt uiteindelijk een overeenkomst gesloten met de Meks; het traditionele leven op de kastelen is echter voorgoed voorbij.

5.00 incl. btw

Uitverkocht

Artikelnummer: 104 Categorieën: ,

About The Author

jack Vance

jack Vance

John Holbrook (Jack) Vance (San Francisco, 28 augustus 1916 – Oakland, Californië, 26 mei 2013) was een Amerikaans sciencefiction- en fantasyauteur met een oeuvre dat meer dan 50 boeken en ongeveer 100 korte verhalen omvat. Hij studeerde mijnbouw en natuurkunde, en tijdens de Tweede Wereldoorlog werkte hij in de internationale koopvaardij. Ook na de oorlog bleef hij veel reizen. Zijn hobby's waren onder andere zeilen, musiceren – hij bespeelde de kornet – en pottenbakken. Zowel het reizen als de genoemde hobby's zijn terugkerende elementen in zijn werk.

Een kenmerk van het werk van Vance is zijn beeldende taal en suggestieve schrijftrant. Voor het geestesoog van de lezer ontrolt zich het decor van de vertelling. Planeten, landschappen, klimatologische omstandigheden, flora en fauna, geuren en kleuren, steden, nederzettingen, kastelen, burchten of sloppen en de bewoners (mensen, maar ook bizarre én invoelbare wezens, met hun leefwijzen, behuizing, kleding- en voedingsgewoonten, zeden, absurde gewoonten, (a)sociale omgangspatronen, kasten, rangen en standen, middelen van bestaan, transport- en communicatiemiddelen) zijn als het ware uit te tekenen. Vance schetst de contouren, en de lezer vult ze in.

Soms gaat hij ook heel gedetailleerd te werk, haalt hij de beschrijving uit een "Intergalactische encyclopedie" aan of gebruikt hij voetnoten om een en ander duidelijk te maken. Zo schrijft hij in De Anome, Durdane: Blink had reeds de witte toga van een Zuivere Knaap aangenomen en zich de naam Chalres Gargamet gekozen, een naam waarin de deugden samengingen van Chalres, de Chilitische asceet die tot zijn dood toe in de takken van de Heilige Eik had geleefd, zes kilometer verder het Murkdal in, en van Bastin Gargamet, de meester-looier die de sacramentele eigenschappen had ontdekt van galga.¹ In de voetnoot vermeldt Vance: Galga: de gedroogde bladeren van de easilstruik, verpulverd, gebonden met easilgom en ahulfbloed: een gewichtig hulpmiddel bij de spastische Chilitische verering van Galexis.

Analyses van de stijl en woordenschat van Vance, uitgevoerd in het kader van het "Vance Integral Edition" project, gaven aan dat Vance in zijn werk een uitzonderlijk grote woordenschat gebruikt, die alleen geëvenaard wordt door Sir Walter Scott, en die de woordenschat van schrijvers als Thomas Hardy en Jack London overtreft.

Na terugkeer van de mens op aarde werden negen kastelen gebouwd om de repatrianten in onder te brengen. Ze werden geconstrueerd als sterke gebouwen, met hoge muren en van alle gemakken voorzien. De bewoners leefden honderden jaren in luxe en passeerden de tijd in een door tradities bepaalde omgeving. De bevolkingsomvang wordt zorgvuldig in de hand gehouden en wanneer een geboorte boven het quotum plaatsvindt wordt de boreling in een dorpje van de “Boetelingen” in de buurt ondergebracht. Voor de noodzakelijke werkzaamheden en het amusement waren enkele buitenwereldse rassen geïmporteerd. De Boeren verzorgden het grovere werk, Phanes waren verfijnde kweekproducten, die in de verst ontwikkelde vorm op fijn gebouwde meisjes leken. Het technisch werk werd overgelaten aan de ondoorgrondelijke maar bekwame Meks, een ras dat over telepathische eigenschappen leek te beschikken. En dan waren er de Vogels, een lomp en brutaal vliegend ras, gespeend van elk gevoel voor decorum, dat werd gebruikt voor verkenning en luchttransport.

Over de eigenschappen van het ras der Meks werd veel gespeculeerd en diverse geleerden hadden elk hun eigen gezichtspunten dienaangaande. De kasteelbevolking leefde vele eeuwen op zorgeloze wijze. Totdat verontrustende informatie kwam over Meks die plotseling kasteel Zeeëiland hadden overgenomen. Daarna kwam Janeil aan de beurt, de vesting met 60 meter hoge muren van smeltrots. De heren den dames bleven onbezorgd, totdat een aarden wal, waaraan door de belegeraars ‘s nachts werd gewerkt, op aanzienlijke hoogte tegen de muur lag en de bedoeling duidelijk werd. Op een zeker moment, na een aantal maanden, rolde de aarde over de kasteelmuur naar binnen en bij de daarop volgende slachtpartij vonden alle bewoners van Janeil de dood, de heren, de dames, Boeren en Phanes. Alleen de Vogels wisten scheldend en mopperend de vlucht te nemen.

De rest van het verhaal behandelt gebeurtenissen op Hagedorn, een onneembaar geacht kasteel op de top van een diorietrots, waarvan alleen al de muren honderd meter hoog waren. Op het moment dat bij de acht andere kastelen de Meks vertrokken waren gebeurde datzelfde op Hagedorn, met medeneming van gereedschappen, wapens en apparatuur. Tijdens de vele daarna volgende vergaderingen werd tussen de notabelen veel overlegd, maar passende maatregelen bleven uit. Alleen heer Claghorn toonde een realistisch soort bezorgdheid. De situatie was niet acuut zorgwekkend, hoewel met het vertrek van de Meks het technisch onderhoud nu weggevallen was omdat de heren zich slechts op theoretisch gebied hadden ontwikkeld. Op een zeker moment besluit militair specialist Xanten een verkenningsvlucht uit te voeren met behulp van de Vogels. Hij ontdekt hierbij hoe slecht de toestand is. Na langdurig en zinloos overleg besluit Claghorn Kasteel Hagedorn te verlaten en zich bij de buiten de kastelen wonende dorpelingen aan te sluiten.

Op onderzoek uitgestuurde Vogels keren terug met verontrustend nieuws; inmiddels blijken alle overige kastelen verloren te zijn gegaan. Dan begint de belegering van Hagedorn. Meks laten hun krachtwagens, halflevende spierplaten op wielen, de onderlaag onder het kasteel weggraven. Muren storten in. Ondertussen weet Claghorn de Boetelingen en nomaden te organiseren voor een tegenaanval van buitenaf. Dit blijkt een succesvolle actie. Er wordt uiteindelijk een overeenkomst gesloten met de Meks; het traditionele leven op de kastelen is echter voorgoed voorbij.

Beoordelingen

Er zijn nog geen beoordelingen.

Wees de eerste om “Jack Vance – het laatste kasteel” te beoordelen

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.