Deze toekomstwereld van Philip Dick kan zich meten met die van zijn beste boeken: een licht chaotische wereld van niet lang na de volgende eeuwwisseling waar het leven supermodern en tegelijk behoorlijk sleets is. De mensen zijn er – nog steeds – vooral met zichzelf bezig.
De VN functioneert al geruime tijd als wereldregering – zo’n beetje. Zij wordt gedomineerd door Niewe Verenigde Duitsers, die hard op weg zijn om de Amerikanen van dat tijdperk te worden – ongeveer. Onlangs is de materiezender uitgevonden. Het apparaat kent zijn beperkingen, maar wordt al op grote schaal gebruikt om kolonisten over te seinen naar de bewoonde planeet Muil van de Walvis die indertijd door robotsondes is ontdekt. Alleen werkt deze mechanische teleportatiemethode maar in één richting – heen – en dat is wiskundig bewezen.
Rachmael Ben Applebaum heeft de tegelijk met de ingebruikname van de materiezender failliet gegane ruimtelijndienst van zijn familie geërfd en hij vertrouwt alle juichende berichten uit de kolonie niet. Volgens hem moeten er ook teleurgestelde kolonisten zijn die terugwillen. En die wil hij met zijn enige overgebleven, nu antiek geworden rimteschip de Omphalos gaan ophalen en terugbrengen, al duurt dat heen en terug 36 jaar: een laatste dramatisch gebaar, een fatalistische vuist in het aangezicht van het noodlot dat zijn vader ruïneerde en de dood indreef.
Het is trouwens ook zijn enige mogelijkheid om niet ten onder te gaan in de schulden van het familiebedrijf. Sabotage links en rechts als zijn voornemen uitlekt, sterkt hem in zijn wantrouwen. Hij ontsnapt, met veel hulp, mét het schip uit de gretige handen van zijn schuldeisers en vertrekt.
Beoordelingen
Er zijn nog geen beoordelingen.